گرامی داشت روزمعلم

 

ای معلم تو را سپاس : ای آغاز بی پایان ، ای وجود بی کران ، تو را سپاس .ای والا مقام ،

ای فراتر از کلام، تورا سپاس. ای که همچون باران بر کویر خشک اندیشه ام باریدی

سپاست می گویم، تو را به اندازه تمام مهربانی هایت سپاس می گویم . ای نجات بخش

آدمیان از ظلمت جهل و نادانی،ای لبخندت امید زندگی و غضبت مانع گمراهی تو را سپاس

می گویم . این تویی که با دستان پر عطوفتت گلهای علم و ایمان را در گلستان وجود می

پرورانی و شهد شیرین دانش را به کام تشنگان می ریزی. پس تو را ای معلم به وسعت

نامت سپاس می گویم . همان نامی که چهار حرف بیشتر ندارد ، اما کشیدن هر حرف و

صدایش زمانی به وسعت تاریخ نیاز دارد.

اندیشه ام از تو سبز و آباد شده

 از جهل وغم این فکرتم آزاد شده

 در مکتب پاک و شاد استاد ببین

 غم رفته زجانم ودلم شاد شده

 

 

 

 در مکتب تو همیشه شاگردم من

 دور از رخ تو همیشه پر دردم من

 در فصل بهار و روز استاد ببین

 بی نور معلم این چنین زردم من

 

 

آموزش عشقم از همین مکتب توست

 اندوخته ی سوادم از این لب توست

 گفتم که مریضم و بیا بستر من

 چون عامل دردم این غم و این تب توست

 

 

 با این گچ عشق تخته ی جانم زن

 خطّی ز کلام خود به ایمانم زن

 صد درس در این کلاست آموخته ام

 یک درس ز عشق جان ویرانم زن