از سال 1369 هر سال در اسفند ماه و در آستانه عید نوروز و بهار طبیعت ، مردم مهربان و نیکوکار کشور ما همزمان با هفته احسان و نیکوکاری در 14 اسفند در همایشی عظیم که تبلور نوع دوستی، نیکوکاری و مهرورزی آنان است دست های پر محبت و عاطفه خویش را بر سر خانواده های نیازمند و کودکانشان می کشند.
هفته نیکوکاری (از چهاردهم تا بیست و یکم اسفندماه) به منظور جذب کمکها و هدایای مردم به خانواده های محروم و نیازمند برگزار می شود که جمع آوری و توزیع آن توسط کمیته امداد صورت می گیرد.
جشن نیکوکاری صرف نظر از هدایایی که طی آن جمع آوری می شود به لحاظ معنوی ، اجتماعی و فرهنگی دارای کارکرد های ویژه ای است که از جمله آنها می توان به گسترش و تقویت هرچه بیشتر فرهنگ احسان و انفاق، کمک به همنوع و انسجام اجتماعی اشاره کرد. نوع دوستی و کمک به همنوع از دیدگاه آیین الهی و جهانی اسلام امری ذاتی و فطری است. در واقع خداوند متعال تمایل به کمک کردن به همنوعان را به صورت یک شناخت در قلب هر بشری الهام کرده است . بدین مفهوم که عمل نیکوکاری به صورت نور الهی در قلب و سرشت انسان وجود دارد.
نگرش دین
در
فرهنگ شکوهمند اسلام، انفاق در راه خدا، از مصادیق احسان شمرده شده و
روایات و آیات بسیاری در تأکید آن آمده است که در این مطلب به برخی از آنها
اشاره می کنیم :
اجر و مزد انفاق
قرآن
مجید اجر و مزد انفاق در راه خدا را هفتصد برابر بیشتر می داند. و نیز می
فرماید: «اگر چیزی را در راه او انفاق کنید، خداوند عوض آن را می دهد و جای
آن را پر می کند و او بهترین روزی دهندگان است.»
انفاق کنندگان رستگارانند
قرآن
مجید، انفاق در راه خدا و دوری از صفت ناپسندیده بُخل و طمع را، از ویژگی
های اخلاقی رستگاران شمرده شده است. در آیه 16 سوره تغابن آمده است: «تا می
توانید تقوای الهی پیشه کنید و گوش دهید و اطاعت نمایید و انفاق کنید که
برای شما بهتر است و کسانی که از بخل و حرص خویشتن مصون بمانند،
رستگارانند.»
خداوند اعمال ما را وسیله آزمایش مان ذکر می کند و ضمن
توصیه به انفاق، ما را از پاداش عظیم آن با خبر می نماید و حفظ وجودمان را
از بخل سبب رستگاری مان می داند.
توشه ای برای سختی ها
انفاق
عملی است محبوب خداوند و دارای اجر فراوان. انفاق سبب می شود، در هنگام
مرگ و در روز قیامت، ترس و اندوه از ما دور شود. هم چنین پاداش احسان، ویژه
افراد معین نیست و همه مردمان در برابر انفاقی که می کنند به پاداش عمل
خود می رسند. پس انفاق کنیم تا توشه ای نیکو برای لحظات سخت خود پیش
فرستیم.
انفاق، تجارتی پرسود
آیه
29 سوره فاطر، در بیانی بلند، احسان در راه خدا را تجارتی سرشار از سود
شمرده شده است: «کسانی که کتاب الهی را تلاوت می کنند و نماز به پا می
دارند و از آنچه روزی شان داده ایم، پنهان و آشکار، انفاق می کنند، تجارتی
پرسود و بی زیان را امید دارند.»
چنین معامله ای با خداوند، بی شک، سودی
به عظمت رضوان الهی دربردارد. از حضرت علی علیه السلام هم روایت شده است:
«آن کس که با دستی کوتاه ببخشد، از دستی بلند پاداش می گیرد». بنابراین،
آنچه در راه خیر انفاق می کنیم، هرچند کم باشد، خداوند از فضل خود بر آن می
افزاید و چندین برابر به ما پاداش می دهد. پس تا می توانیم با کالای
نیکوکاری با خدا تجارت کنیم که سودی سنگین به دنبال دارد. حضرت علی علیه
السلام در این باره نیز فرمودند: «هر گاه تهی دست شدید، با صدقه دادن، با
خدا تجارت کنید». و «روزی را با صدقه دادن فرود آورید.»
اخلاص در انفاق
از
مهمترین شرایط انفاق، «اخلاص» است. یعنی آنچه می بخشیم، باید فقط برای خدا
و نیت ما تنها رضایت او باشد. وقتی انفاق می کنیم، نباید از کسی توقع مدح
داشته باشیم؛ چراکه اگر این توقع در کار بیاید، انفاق، دیگر در راه خدا
نیست و نباید منتظر پاداش و گشایش و آمرزش بود. و چنانچه نیت ما برای خدا
خالص باشد، خداوند چنان اجری به ما می دهد که در باورمان نگنجد و هر چه
اخلاص بیشتر باشد، شایستگی برای پاداش هم بیشتر می شود.
حضرت علی علیه السلام درباره بخشش و نیکوکاری می فرمایند:
* بخشش بیش از خویشاوندی محبت می آورد.
* آنکه پاداش الهی را باور دارد، در بخشش سخاوتمند است.
* کسی که حاجت برادر مؤمن اش را برآورد، مانند کسی است که همه عمرش را به عبادت گذارنده است.
* خودت وصی مال خودت باش. امروز به گونه ای عمل کن که دوست داری پس از مرگت عمل کنند.
* در دنیا جز برای دو کس خیر نیست؛ یکی گناهکاری که با توبه جبران کند و دیگر نیکوکاری که در کارهای نیکو شتاب ورزد.
نیکوکاری در سایر کشورها
در
آمریکا بخشش تاریخی دیرینه دارد و به صورت یک فرهنگ عامیانه مرسوم گشته
است. بسیاری از دانشگاههای کنونی آمریکا یا توسط وقفهای ارضی و مالی
احداث شدهاند، و یا توسط هدایای افراد خیّر به فعالیتهای علمی خود ادامه
میدهند.
در میان اعمال بخششی که در تاریخ آمریکا (به غیر از موارد
فراوان موسسات آموزش عالی همانند تاسیس دانشگاه هاروارد) معروف میباشد،
میتوان به تاسیس ۱۰۵ کتابخانه عمومی توسط اندرو کارنگی،و اهدای ۲۰۰ میلیون
دلاری به ان پی آراشاره کرد. بسیاری از پارکهای ملی آمریکا نیز (همانند
پارک ملی گراند تیتون) توسط ثروتمندان و برای حفظ طبیعت و عموم خریداری
شدند.
در سال ۲۰۱۰ میلادی، ۴۰ میلیاردر آمریکایی متعهد شدند لااقل
نصف ثروت خود را برای مقاصد نیکوکاری و بشردوستانه به سازمانهای
غیرانتفاعی و ان جی او ببخشند. در میان این افراد خیّر میتوان اسامی بیل
گیتس، مایکل بلومبرگ، جورج لوکاس، وارن بافت، لری الیسون، پیر امیدیار، و
پل آلن را دید.
امروزه در آمریکا، بخشش و اوقاف حتی یک رشته تحصیلی نیز میباشد که در سطوح دکترا و کارشناسی ارشد مدارک ارائه میدهد.
به اطلاع کلیه اعضا و مراجعین محترم می رساند:
با عنایت به نزدیک شدن ایام تعطیلات نوروز سال 1397 و
لزوم برنامه ریزی برای ساعت کار کتابخانه ها در این ایام، بدینوسیله موارد
ذیل به اطلاع کلیه اعضا محترم می رساند:
عنوان: پاییز فصل آخر سال است
نویسنده: نسیم مرعشی
انتشارات: چشمه
**********************
پاییز فصل آخر سال است یک رمان ایرانی و برنده جایزه ی ادبی جلال آل احمد است.
کتاب شامل دو بخش با عنوانهای “تابستان” و “پاییز” است که هر کدام از این دو بخش نیز دارای سه فصل میباشد که هر فصل از نگاه یکی از این سه شخصیت اصلی کتاب روایت میشود.
پاییز فصل آخر سال است – روایتهایی از زندگی سه دختر در آستانهی سی سالگیست: لیلا، روجاو شبانه.
در واقع داستان یک برش کوتاه از ماجراها و دغدغههای این سه دختر را شامل میشود، دغدغههایی مانند مهاجرت، هویت شغلی و اجتماعی و روابط عاطفی و خانوادگی.
نویسنده در این کتاب نه راهکاری برای دغدغههای شخصیتها ارائه میدهد نه قضاوتی میکند و نه حتا پایانی مشخص و واقعی ارائه می دهد، در پایانِ کتاب دغدغهها سر باز میمانند و تعلیق حفظ میشود و همین تعلیق و پایانِ بازِ کتاب، واقعی بودن داستان را دوچندان میکند، مثل زندگی همهی ما.
در پایان به نظرم یک کتاب پر از دخترانگی و دغدغههای یک نسل است، از سردرگمی تا انتخاب و قطعا به عنوان اولین کتاب نویسنده ارزش خوانده شدن را دارد و از رمانهای خیلی خوب ایرانیست.
قسمتی از کتاب:
"...وقتی سکوت میکنم یعنی موافقم؟ نه، نیستم. من وقتی موافق باشم سکوت نمیکنم، میخندم. دهانم را باز میکنم و میگویم بله، موافقم. اما سکوت، میدانم که نمیکنم. شاید آن روز هم سکوت کرده بودم که فکر کردی با رفتنات موافقم. ساکت نشسته بودم و چمدانت را میبستم. موافق نبودم، فقط ساکت بودم؛ و تو بدون من رفتی. "
زندگینامه خواجه نصیرالدین طوسی
محمد بن حسن جهرودی طوسی مشهور به خواجه نصیر الدین طوسی در تاریخ ۱۵ جمادی الاول سال ۵۹۸ هجری قمری در طوس ولادت یافته است. او به تحصیل دانش علاقه زیادی داشت و از دوران جوانی در علوم ریاضی و نجوم و حکمت سرآمد شد و از دانشمندان معروف زمان خود گردید. طوسی یکی از سرشناس ترین و با نفوذترین چهره های تاریخ اسلامی است.
علوم دینی و علوم عملی را زیر نظر پدرش و منطق و حکمت را نزد خالویش بابا افضل ایوبی کاشانی آموخت. تحصیلاتش را در نیشابور به اتمام رسانید و در آنجا به عنوان دانشمندی برجسته شهرت یافت. خواجه نصیر الدین طوسی را دسته ای از دانشوران خاتم فلاسفه و گروهی او را عقل حادی عشر (یازدهم) نام نهاده اند. علامه حلی که یکی از شاگردان خواجه نصیر الدین طوسی می باشد درباره استادش چنین می نویسد: خواجه نصیر الدین طوسی افضل عصر ما بود و از علوم عقلیه و نقلیه مصنفات بسیار داشت. او اشرف کسانی است که ما آنها را درک کرده ایم. خدا نورانی کند ضریح او را.
در خدمت او الهیات، شفای ابن سینا و تذکره ای در هیئت را که از تألیفات خود آن بزرگوار است قرائت کردم. پس او را اجل مختوم دریافت و خدای روح او را مقدس کناد. نصیرالدین زمانی پیش از سال ۶۱۱ در مقابل پیشروی مغولان به یکی از قلعه های ناصرالدین محتشم فرمانروای اسماعیلی پناه برد. این کار به وی امکان داد که برخی از آثار مهم اخلاقی، منطقی، فلسفی و ریاضی خود از جمله مشهورترین کتابش «اخلاق ناصری» را به رشته تحریر درآورد.
وقتی که هولاکو به فرمانروایی اسماعیلیان در سال ۶۳۵ پایان داد طوسی را در خدمت خود نگاه داشت و به او اجازه داد که رصدخانه بزرگی در مراغه احداث کند که شروع آن از سال ۶۳۸ بود. برای کمک به رصد خانه علاوه کمکهای مالی دولت اوقاف سراسر کشور نیز در اختیار خواجه گذارده شده بود که از عشر (یک دهم) آن جهت امر رصدخانه و خرید وسایل و اسباب و آلات و کتب استفاده می نمود در نزدیکی رصد خانه کتابخانه بزرگی ساخته شده بود که در حدود چهارصد هزار جلد کتب نفیس جهت استفاده دانشمندان و فضلا قرار داده بود که از بغداد و شام و بیروت و الجزیره بدست آورده بودند در جوار رصدخانه یک سرای عالی برای خواجه و جماعت منجمین ساخته بودند و مدرسه علمیه ای جهت استفاده طلاب دانشجویان.
این کارها مدت ۱۳ سال به طول انجامید تا اینکه ایلخان هلاکوی مغولی در سال ۶۶۳ درگذشت. لیکن خواجه تا آخرین دقایق عمر خود اجازه نداد که خللی در کار آنجا رخ دهد و کوشش بسیار نمود که آن رصد خانه و کتابخانه از بین نرود.
قسمت اعظم ۱۵۰ رساله و نامه های طوسی به زبان عربی نوشته شده است. وسعت معلومات و نفوذ او با ابن سینا قابل قیاس است جز آنکه ابن سینا پزشک بهتری بود و طوسی ریاضیدان برتری. از پنج کتابی که در زمینه منطق نوشته شده است اساس الاقتباس از همه مهمتر است. در ریاضیات تحریرهایی بر آثار آوتولوکوس، آرستاخوس، اقلیدس، آپولونیوس، ارشمیدس، هوپسیکلس، تئودوسیوس منلائوس و بطلمیوس نوشت. از جمله مهمترین آثار اصیل وی در حساب هندسه و مثلثات جوامع الحساب بالتخت و التراب، رساله الشافیه و اثر معروفش کتاب شکل القطاع است که به نوشته های رگیومونتانوس اثر گذارده است.
معروفترین آثار نجومی وی زیج ایلخانی که در سال ۶۵۰ نوشته شده می باشد و همچنین تذکره فی علم الهیئه است. کتاب تنسوق نامه و کتابهایی در زمینه اختر بینی نیز نوشته است. احتمالاً برجسته ترین کار طوسی در ریاضیات در زمینه مثلثات بوده است در کشف القناع عن اسرار شکل القطاع، وی نخستین کسی بود که مثلثات را بدون توسل به قضیه منلائوس یا نجوم توسعه بخشید و هم او بود که برای نخستین بار قضیه جیوب را، که رویداد برجسته ای در تاریخ ریاضیات است به روشنی بیان کرد. در نجوم تذکره فی علم الهیئه وی شاید کاملترین نقد بر نجوم بطلمیوسی در قرون وسطی و معرف تنها الگوی ریاضی جدید حرکات سیارات است که در نجوم قرون وسطی نوشته شده است.
این کتاب به احتمال زیاد از راه نوشته های منجمان بیزانسی به کوپرنیک اثر گذاشته است و همراه با کار شاگردان طوسی متضمن تمام تازه های نجومی کوپرنیکی است به استثنای فرضیه خورشید مرکزی آن. نصیر الدین طوسی با اینکه سرو کارش بیشتر در سیاست و اجتماع بوده روشن ترین راه را که برای رسیدن به جهان جاودانی نشان می دهد دیانت است.
اگر چه در تمام توشته های خود دم از استقلال و معرفت می زند اما آشکارا می گوید دانش تنها از ایمان و دین حاصل می شود و حقیقت دانش را دین میداند که تسلی بخش جانها و روان بخش کالبدهای افسرده است. طوسی بیشتر به عنوان منجم معروف است و رصدخانه وی یک مؤسسه علمی در تاریخ علم به شمار می رود. کتاب تنسوق نامه او از لحاظ موضوع فقط در مقایسه با مشابهش یعنی کتاب بیرونی (کتاب الجماهر فی معرفت الجواهر) در درجه دوم اهمیت قرار دارد. طوسی یکی از پیشروترین فلاسفه اسلامی است که تعیمات مشّائی ابن سینا را پس از آن که در طول دو سده در محاق «کلام» قرار گرفته بودند احیاء کرد. او مظهر نخستین مرحله ترکیب تدریجی مکتبهای مشّائی و اشراقی است.
اخلاق ناصری وی رایج ترین کتاب اخلاقی بین مسلمانان هند و ایران بوده است. تجرید العقاید او در کلام مبنای الهیات اصولی شیعه دوازده امامی است. طوسی احتمالاً بیش از هر فرد دیگر مایه احیای علوم اسلامی بوده است. گروهی خواجه را برهم زننده وحدت دو ملت عربی و اسلامی می پندارند و می گویند به دست او وحدت عربی در آن زمان پاشیده شد. در حقیقت خواجه در این باب گناهی نداشت و اگر لیاقت خواجه پس از آن همه وقایع و خونریزی به داد مسلمانان نرسیده بود جهان اسلامی امروز چه وضعیتی داشت؟ در سال ۶۷۲ هجری قمری نصیر الدین طوسی با جمعی از شاگردان خود به بغداد رفت که بقایای کتابهای تاراج رفته را جمع آوری و به مراغه بازگرداند اما اجل مهلتش نداد و در تاریخ ۱۸ ذی الحجه سال ۶۷۲ هجری قمری در کاظمین نزدیک بغداد دار فانی را وداع گفت. نصیر الدین طوسی ستاره درخشانی بود که در افق تاریک مغول درخشید و در هر شهری که پاگذارد آنجا را به نور حکمت و دانش و اخلاق روشن ساخت و در آن دوره تاریک وجود چنین دانشمندی مایه اعجاب و اعجاز بود.
زبان مادری یا زبان اول زبانی است که کودک از بدو تولد در معرض فراگیری آن قرار می گیرد.کودکانی که در معرض بیش از یک زبان هستند کودکان دو زبانه یا چند زبانه تلقی می شوند. زبان مادری با سرزمین و کشور و زادگاه عجین است هر کشوری و هر منطقه ای و یا هر قومی زبان یا زبان ها و گویش های خاص خود را داراست که زبان مادری آن منطقه و سرزمین محسوب می شود. زمان مادری نخست در محیط خانه و خانواده فراگرفته می شود و با رشد کودک به جامعه و محیط اجتماعی تسری می یابد. البته ناگفته نماند که ممکن است کودک زبان مادری خود را در اثر مهاجرت به کشوری دیگر به حاشیه براند و در عمل زبان کشور مقصد زبان غالب باشد ولی همچنان زبان مادری نیست زبان مادری ترکیبی از عناصر والدین و محیط خانه، کشور و قوم و فرهنگ است زبان مادری بخشی از هویت یک فرد است.
سازمان یونسکو در ۱۷ نوامبر سال ۱۹۹۹ روز ۲۱ فوریه (برابر با دوم و گاهی سوم اسفند) را روز جهانی زبان مادری نامید و از سال ۲۰۰۰ این روز در بیشتر کشورها گرامی داشته میشود و برنامههایی در ارتباط با این روز برگزار میگردد. در این نوشتار مختصر به وضعیت زبان فارسی به عنوان زبان رسمی و زبان مادری بسیاری از ایرانیان می پردازیم هر چند در پهنه سرزمین ایران زبان ها و گویش های فراوانی زبان مادری اقوام مختلف هستند. در ایران زبان هایی مانند کردی، لری، لکی، بلوچی، گیلکی، تالشی، ترکی آذری و زبان ها و گویش های دیگر زبان مادری بخشی از جمعیت ایران هستند. زبان فارسی در دوره های مختلف تاریخی ایران و در مقابل حمله و تهاجم بیگانگان از شرق و غرب فراز و فرودهای مختلفی را به خود دیده است که در این نوشته مختصر پرداختن به آنها ممکن نیست. آنچه مد نظر نگارنده این سطور است وضع حال زبان فارسی است. زبان فارسی که زبان ملی و رسمی کشور ایران است هم اکنون چه جایگاهی در بین گویشوران زبان مادری و در میان زبان های دیگر دارد؟
زبان فارسی زبان رسمی ایران و زبان مادری بسیاری از ایرانیان است. این زبان خود نیز دارای لهجه ها و گویش های مختلفی مانند اصفهانی، شیرازی، کاشانی، یزدی و غیره است اما گونه ای از زبان فارسی که در تهران صحبت می شود به لحاظ زبان شناسی اجتماعی و تعداد گویشوران گونه معیار است. گویشوران زبان فارسی به ایران محدود نمی شوند و دامنه نفوذ این زبان به کشورهای افغانستان و تاجیکستان نیز گسترش می یابد کشورهایی که در گذشته بخشی از قلمرو جغرافیایی ایران بوده اند. زبان فارسی زبان مطابق اصل پانزدهم قانون اساسی زبان و خط رسمی کشور ایران است و کلیه امور اداری و آموزشی به این زبان است. نگرش ایرانیان نسبت به زبان فارسی مثبت است. کمتر کسی را می توان در ایران یا خارج از ایران یافت که نسبت به فارسی گرایش مثبت و تعلق خاطر نداشته باشد و آنرا بخشی از هویت خود نداند چرا که زبان یکی از عوامل اصلی هویتی فرد و اجتماع است. حتی ایرانیان مقیم خارج از کشور نیز تمایلی وافر دارند تا فرزندانشان ابتدا زبان فارسی یعنی همان زبان مادری و زبان آبا و اجدادیشان سپس زبان کشور بیگانه را بیاموزند هر چند که به دلیل غلبه محیط و جامعه چه بسا تسلط زبان بیگانه برای فرزندان بیش از زبان مادری باشد.
زبان فارسی در داخل کشور چالش های بیشتری دارد. اول اینکه زبان فارسی در مواجه با انگلیسی مانند هر زبان دیگری آسیب پذیر است و ممکن است به مرور زمان واژه هایی از زبان انگلیسی وارد زبان فارسی شوند و رواج یابند که بخشی از این واژه ها، واژگان حوزه فناوری و ابزار و علم است. هر چند در ده های اخیر فرهنگستان زبان و ادب فارسی کوشیده است تا برای واژه ها و اصطلاحات بیگانه، معادل یابی کند و تا حدودی هم موفق بوده است اما هرگز نمی توان راه را بر ورود واژگان جدید در این عصر ارتباطات گسترده و فضای مجازی و رسانه ها به طور کامل مسدود کرد و همواره برخی از واژه ها ممکن است ورود کنند و در فارسی جا خوش کنند و نتوان آنها را حذف کرد. نمونه های متعدداین مورد واژه هایی مانند سینما، تلویزیون، موبایل، هلی کوپتر، گاز، کولر و غیره است. البته در مواردی هم نباید واژگان را جایگزین کرد مخصوصا اگر آن واژه کاربرد تکنیکی و ابزاری و علمی داشته باشد و کاملا رواج یافته باشد.
ایرانیان زبان فارسی را به عنوان بخشی از هویت خود دوست دارند و به راحتی می توانند عواطف و احساسات خود را به این زبان بیان نمایند در واقع زبان فارسی به جهت امکانات بروز و بیان احساسات و عواطف از بسیاری از زبان ها جلوتر است. ادبیات و عرفان و آموزه های دینی و فرهنگی و سنت های اصیل ایرانی زبان فارسی را از این جهت غنی کرده است. اما زبان فارسی در بیان مفاهیم روز علمی دچار خلا است. برای همین است که نمی توان برای بسیاری از واژگان فنی و تخصصی معادل مناسب و متناسب یافت و اگر هم معادل یابی شود گویا و کامل و منطبق نیست. زبان فارسی محاوره ای امروزی سرشار از اصطلاحات مختلف و در حال تغییر است که مشخصه همه زبانها است و نمی توان به آن ایراد وارد کرد همانطور که زبان رسمی فارسی در نوشتارها و در رسانه ها به کار می رود. ما در هر زبان شاهد طیف مختلفی از کاربردهای سبک ها و صورت های زبان هستیم. در واقع وظیفه مترجمان، زبان شناسان، ادبا و محققان فارسی این است که دامنه واژگان فارسی را غنی کنند و واژگان جدیدی را ابداع کنند و به کار برند تا رایج شوند. در فارسی به جهت کمبود واژه ممکن است ابهامات زیادی پیش بیاید و یا امکان سو استفاده در زمینه های حقوقی و دادگاه ها و موارد دیگر بروز کند. چیزی که زبان فارسی امروز کم دارد بیان مفاهیم جدید در قالب واژگان دقیق است. بیش از آنکه نگران ورود واژگان بیگانه باشیم باید نگران کمبود واژه در درون نظام زبان بود. فارسی را باید به روز کرد تا در مقام زبانی بین المللی ارتقا یابد و آموزش آن در کشورهای مختلف مورد توجه قرار گیرد. عشق به زبان مادری اگرچه در جای خود سرمایه ای بسیار ارزشمند است اما کافی نیست. زبان فارسی را می توان با تولید محتوی غنی شامل آثار متنی و تصویری- کلامی مورد توجه فرهنگ ها و کشورهای دیگر قرار داد تا خود علاقمند به یادگیری آن شوند از طرفی همانطور که گفته شد کلیه افراد موثر در حوزه زبان باید وارد عرصه شوند و واژگان زبان فارسی را تنوع کاربرد و مفهومی ببخشند.
در پایان روز جهانی زبان مادری را پاس می داریم و به زبان مادری خود زبان فارسی افتخار می کنیم و به عنوان بخشی از هویتمان آن را ارج می نهیم.