عیدی دادن به کودکان با ایده هایی جدید

عیدی دادن نوعی مهارت است که تاثیر بسزایی در روحیه کودکان خواهد داشت. فراموش نکنید که برای تهیه عیدی کافی است با صرف کمی وقت و سلیقه، هدیه ای مناسب با سن و جنسیت کودکان آماده و این خاطره خوب را در ذهن آنها ماندگار کنید.

عیدی دادن به کودکان از دیروز تا امروز

با جوانه زدن برگهای درختان و گرم ترشدن هوا و خانه تکانی های متداول ایرانیان کم کم بهار نزدیکتر می  شود.خریدهای نوروزی و دید و بازدیدهای عید هم به لذت عیدی گرفتن کودکان نمی رسد.هیجان، کنجکاوی و خنده. دیگر اما عیدی دادن تنها بوی توپ و کاغذ رنگی نیست. خیلی چیزها به خاطره ها پیوسته است، درست مثل  شادی شکستن قلک پول! قلک های سفالی جای خود را به عابربانک ها داده اند. اصلا خیلی چیزها جای خود را به خیلی چیزهای دیگر داده اند. دیگر هیچ کودکی هم از شمردن سکه های عیدی خود ترس ندارد که مبادا کم شوند! اسکناس های نو...

در سال های نه چندان دور و در رسوم کهن ایرانی ، شگون عیدی و دشت کردن آن از افراد خاص اهمیت ویژه ای داشت و آن را نشانه تبرک می دانستند که البته امروزه این رسم کمرنگ شده است. در گذشته، عیدی بیشتر به شکل هدیه داده می شد، ولی امروزه عیدی بیشتر به شکل نقدی پرداخت می شود. 

عیدی دادن در زمان قدیم

شاهان دوم، کارهای اول

سربازی در حال تیراندازی، تصویری بود که بر نخستین سکه زرین ایرانی نقش بست. این سکه را داریوش دوم به مناسبت نوروز در سال 416 پیش از میلاد ضرب کرد. اما اولین نفری که دست به جیب مبارک برد و سنت عیدی دادن را رسم کرد، هرمز دوم، شاه ساسانی بود که از جنگ با کوشانیان درمانده و لاجرم تن به صلح داده بود. او اما  در عیدی و تثبیت آن به عنوان یک فرهنگ، توفیق بسیار یافت تا امروز. سکه هرمز دوم تفاوت دیگری هم با سکه دوره داریوش دوم داشت. در سکه های او، صورت شاه و ملکه که از حیث وجاهت معروف بود، با یکدیگر نقش شده اند. تاریخ، هرمز دوم را به نام عادل می شناسد و کودکان هم برای این سنت شیرین او را بسیار دوست دارند. این دو شاه گرچه هر دو لقب دو را داشتند، اما در انجام این کارها اولین ها به شمار می آیند. اینک نیز بزرگان با رغبت یا ناگزیر، باید به گاه عید، عیدی بدهند و دل ها را شاد کنند و البته ناگزیر هم به روح هرمز عزیز درود فرستند.

 نیشکر در ایران، روز نوروز یافت شد و پیش از آن کسی آن را نمی شناخت. جمشید روزی نی را دید که از آن کمی به بیرون تراوش کرده، چون دید شیرین است، امر کرد این نی را بیرون آورند و از آن شکر ساختند. و مردم از راه تبریک به یکدیگر شکر هدیه کردند و در مهرگان نیز تکرار کردند، و هدیه دادن رسم شد.» این روایت را هم ابوریحان بیرونی  نقل فرموده است.

 

 تخم مرغ و بوی کاغذ رنگی

عیدی دادن و گرفتن، کاری نبود که تنها در حافظه تاریخ بماند. این رسم از تونل زمان گذشت و در هر دوره ای رنگ و جلوه ای به خود گرفت. شما هم می دانید در همین چند دهه اخیر ، عیدی ها از نظر کمیت و کیفیت چقدر تغییر کرده است. در زمان های خیلی قدیم، ایرانی ها شکر را به هم هدیه می دادند تا کام یکدیگر را شیرین کنند. شکر پس از مدتی از مجموعه عیدی ها آب شد و جای خود را به تخم مرغ های رنگی داد. علاوه بر این نیز گندم و سیب  و سمنو هم به عنوان عیدی رسم روزگار شدند تا هر کدام نمادی باشند برای برکت، نعمت و فراوانی.

پدران و مادران ما از دوره ای می گویند که برای گرفتن یک تخم مرغ رنگی در روزگار نوروز، دست بزرگان خود را می  بوسیدند، چون باور داشتند بدون انجام این کار سال آنها بی برکت خواهد بود. این عیدی ها را هنوز هم می توان از پدر و مادربزرگ های مهربان گرفت. همه عیدی می دادند . اگر نقدی یا کالا نبود، بزرگان برای دیگران به حافظ تفال می کردند یا از آیات مقدس استخاره می جستند.این هم سپری شد و نوبت به کارت پستال هایی رسید که در  اسفند، در و دیوار بیشتر مغازه ها، دکه ها و حتی بقالی ها را رنگی می کردند. کارت پستال هایی که مناظر طبیعت و تصویر شهرهای زیبای جهان بودند. برخی از آنها هم شعری داشت از حافظ و مولانا، هنوز این کارت ها مانده اند گرچه نه به رونق گذشته. برای بسیاری هنوز این کاغذ های رنگی بوی عیدی می دهند.

 

 بوی اسکناس تا نخورده لای کتاب

 

با آمدن نوروز خاطرات بسیاری برای شما زنده خواهد شد، خاطره یک آهنگ زیبا، سفرها یا یادآوری همان اسکناس های لای کتاب. از قدیم رسم بوده که بزرگ تر ها لای قرآن اسکناس نو می گذاشتند و در دید و بازدید های نوروزی این پول ها را به عنوان عیدی به بچه ها می دادند، کودکان آن را می گرفتند و تا نخورده لای کتاب خود می گذاشتند، تا سال های بعد دوباره با یافتن ناگهان آن شوق شادی در دیدگانشان موج بزند. هر چند دیگر کمتر کسی پول لای کتاب می گذارد. بالا گرفتن چشم و همچشمی برای همه بد نیست بویژه برای کسانی که فقط عیدی می گیرند عیدی هایی از جنس عابربانک و چک پول و... حتی می توان با این مقدار عیدی ها مدل تلفن همراه خود را ارتقا داد تا چشم و همچشمی وارد فاز جدید خود شود، این گروه نیز با یک پیامک ادبی به دیگران عید را تبریک می گویند؛ یک پیامک برای همه دوستان!اصلا چرا اسکناس را باید لای کتاب گذاشت؟ خود کتاب هم می تواند عیدی خوبی باشد، اگر کودکان هنوز مبتلا به بازی های رایانه ای و... نشده باشند. مدتی پیش بود که پنج نویسنده خوب با انتشار نامه ای از خانواده های ایرانی خواسته اند در خرید های سال نو به موضوع خرید کتاب برای کودکان و هدیه دادن آن به عنوان عیدی سال نو توجه نشان دهند. هر چند شاید حال خیلی ها که اهل کتاب نیستند، از چنین هدایایی گرفته شود!

 کودک و عیدی

فروشنده از خریدار، کارمند و بازنشسته از دولت، کارگر و کارشناس از کارفرما، رفتگر از اهالی محل و... همه از هم عیدی می خواهند تا دل همه همچون طبیعت آفریدگار زنده شود. اما در این میان عیدی گرفتن کودکان قصه ای متفاوت است خاطره ای که به درازای زندگی در ذهن آنان باقی می ماند. روان شناسان بسیاری هم در این باب سخن گفته و از کارکردهای مثبت عیدی دادن درست به کودکان نوشته اند. برخی از آنها هم بر این نکته تاکید کرده اند که چنانچه قصد کادو دادن به جای پول نقد به کودکان را به عنوان عیدی دارید، نباید گران قیمت باشد به این دلیل که همه از توان آن برآیند. اما از نکات مهم دیگر که در عیدی دادن به کودکان بر آن تاکید شده این که عیدی کودکان را از آنها نگیرید، پول یا هدیه ای که دیگران به کودک می دهند را مورد تمسخر قرار ندهید، احترام گذاشتن به بزرگ ترها و تشکر کردن را به کودکان بیاموزید، به رقابت و چشم و همچشمی میدان ندهیم . این نکات را سیما فردوسی، روان شناس گفته است.

مساله دیگری که این کارشناس به آن اشاره کرده این است که مقدار کمی پول با توجه به سن و سال بچه ها برای عیدی در نظر گرفته شود؛ برای بچه های کوچک تر کمتر و برای بچه های بزرگ تر بیشتر. عیدی دادن به بچه ها همانند پول تو جیبی می تواند دارای نکات آموزشی همچون مدیریت منابع مالی، پس انداز، محدودیت داشته ها و خواسته ها را داشته باشد البته منوط به این که عیدی از دسترس کودکان خارج نشود . همچنین باید با افزایش  مقدار آن، نظارت والدین هم دقیق تر شود.البته بچه های یک تا سه سال به سنی رسیده اند که از اسباب بازی لذت ببرند. اما خیلی ها برای آنها هدیه اسباب بازی می آورند. شما می توانید از وسایل خلاقانه تری استفاده کنید. بنابراین اگر قصد ندارید پول نقد به کودکان بدهید می توانید به تناسب سن آنها هدیه تهیه کنید. از خمیر بازی برای کودکان زیر پنج سال گرفته تا لوازم التحریر برای دبستانی ها.

عیدی دادن و اندر حکایات آن

عیدی بدهید لطفا

 

می دانید همین عیدی دادن هم در روزگار ما پر شده از چشم و همچشمی، به گونه ای که گاه بسیاری از دید و بازدید های نوروزی سرباز می زنند چون توان برآمدن از پس پذیرایی و عیدی دادن را ندارند. این را می توان از طنز نوشته های پیامکی دریافت مانند اونقدر که آیفون تصویری در ایام عید کارایی داره، تلویزیون و ماهواره کارایی نداره.  جهت یاد آوری گفتم! یا این که نظر به این که عید دیدنی به صورت رفت و برگشت انجام می شود جهت رفاه حال مردم، امسال عید دیدنی به صورت حذفی برگزار می شود.

عیدی دادن به بچه ها همانند پول تو جیبی می تواند دارای نکات آموزشی همچون مدیریت منابع مالی، پس انداز، محدودیت داشته ها و خواسته ها را داشته باشد البته منوط به این که نظارت والدین هم دقیق تر شود.

دیگر هیچ کودک و بزرگی به گرفتن یک تخم مرغ رنگی یا کارت پستالی دل خوش نمی کند، دیگر کمتر می شود و  می توان لای کتاب ها ، اسکناس تا نخورده چند سال پیش را یافت، دیگر حتی فرزندی دست پدر و مادر خود را از روی قدر شناسی نمی بوسد و دیگر... اکنون بانک ها دفترچه پس انداز و کارت اعتباری هدیه را به عنوان عیدی تبلیغ می کنند. تولید کنندگان هر کدام بنا بر حوزه فعالیت خود، از جاروبرقی گرفته تا تابلوفرش را به عنوان عیدی پیشنهاد می دهند و... بگذریم؛ نوروز در پیش است، حاجی فیروز دوباره به خیابان و سر چهارراه ها آمده است :او نیز در طول تاریخ تغییرات فیزیکی و ظاهری فراوان کرده است حاجی فیروز ایرانی در قدیم باز نمود نمایشی بازگشت مردگان در پایان زمستان و خوشامدگویی به زنده شدن طبیعت است.

این را اسطوره شناسان می گویند؛ اما حاجی فیروز روزگار ما بیشتر لباس و جلوه گدایی دارد که هیچ برازنده آن اسطوره نیست و نخواهد بود... حالا حاجی فیروز ترانه خود را سر داده است؛ ارباب خودم سلامو علیکم / ارباب خودم سرتو بالا کن / ارباب خودم مردم ایران / بچه ها و پیرها و جوانان / ارباب خودم چشمارو بازکن / نوروز اومده اخمارو بازکن / ارباب خودم پسته و بادوم / مژده ای دارم برای مردوم / ارباب خودم کشک وبادمجون / همه چیزها  میشه ارزون ارزون... 

بوی عیدی، بوی توپ / بوی کاغذ رنگی / بوی تند ماهی دودی / وسط سفره نو / ...