سالروز درگذشت بانوی شعر ایران پروین اعتصامی
پروین اعتصامی با نام اصلی رخشنده در ۲۵ اسفند ۱۲۸۵ هجری شمسی در تبریز زاده شد. او فرزند یوسف اعتصامی، نویسنده و مترجم معاصر ایرانی و اختر اعتصامی ، از شاعران دوره قاجاریه بود. او در سال ۱۲۹۱ هنگامی که ۶ سال داشت به همراه خانوادهاش از تبریز به تهران مهاجرت کرد؛ به همین خاطر پروین از کودکی با مشروطهخواهان و چهرههای فرهنگی آشنا شد و ادبیات را در کنار پدر و از استادانی چون دهخدا و ملک الشعرای بهار آموخت.
در دوران کودکی، زبانهای فارسی و عربی و انگلیسی را زیر نظر پدرش در منزل آموخت و به مدرسه آمریکایی ایران کلیسا رفت و در سال ۱۳۰۳ تحصیلاتش را در آنجا به اتمام رسانید. او در تمام سالهای تحصیلش از دانشآموزان ممتاز بود و حتی مدتی در همان مدرسه به تدریس زبان و ادبیات انگلیسی پرداخت. او همزمان با تحصیل، شعر نیز میسرود.
درون مایه اشعار پروین اعتصامی بیشتر غنیمت داشتن وقت و فرصت ها، نصیحت های اخلاقی، انتقاد از ظلم و ستم به مظلومان و ضعیفان و ناپایداری دنیاست. در شعر پروین استفاده هایی از سبک شعرای بزرگ پیشین نیز شده است. اشعار او را میتوان به دو دسته تقسیم کرد: دسته اول که به سبک خراسانی گفته شده و شامل اندرز و نصیحت است و بیشتر به اشعار ناصرخسرو شبیه است. دسته دوم اشعاری که به سبک عراقی گفته شده و بیشتر جنبه داستانی به ویژه از نوع مناظره دارد و به سبک شعر سعدی نزدیک است. این دسته از اشعارش شهرت بیشتری دارند.
شناختن برای چه؟
چرا شناخت خوب است؟ برای اینکه بزرگان چنین گفته اند؟ بزرگان کیستند؟ دلیل بر بزرگی آنها چیست؟ و اصلاً به چه دلیلی بزرگ بودن خوب است؟ آیا بزرگ بودن دلیل بر با شناخت بودن است؟ آیا دارای شناخت بودن به معنای خوشبخت بودن است؟ آیا خوشبخت بودن چگونه است؟ آیا اصلاً خوبی برای چه خوب است؟ برای اینکه انسان را راحت می کند؟ برای چه راحتی خوب است؟ و اصلاً آیا انسانهای دارای شناختهای بزرگ دارای خوشبختی ها و راحتی های بزرگ بوده اند. میزان این بزرگی و این راحتی چه بوده است؟ حرف و ادعای خودشان کفایت می کند؟ آیا دانایان بزرگ اصلاً خود را خوشبختهای بزرگ معرفی کرده اند؟ و یا اینکه دیگران آنها را خوشبخت نامیده اند؟ ...
استاد علی اکبر خانجانی
کتاب " شناخت شناسی " ص ۴